مینی سریال “چیزهای تیز” از آن دسته سریالهایی است که بعد از اتمام آن به مدتی استراحت ذهنی نیاز دارید! چراکه داستان فیلم سنگین است و بازی و سرنوشت بازیگران آن به بار سنگین و فضای رازآلود آن حالتی ابهامآمیزتر اضافه کرده است. این مینی سریال هشت قسمتی که بر اساس رمانی به همین نام ساخته شده، آنقدر جامع و کامل است که بهسختی میتوان عیب و ایراداتی در آن پیدا کرد.
سریال Sharp Objects یا «اشیا تیز» یک مجموعه تلویزیونی آمریکایی است که توسط شبکه اچ بی او (HBO) تهیه، تولید و پخش شده و توسط ژان-مارک ولی کارگردانی و توسط مارتی نوکسون هم ساخته شده است.
در مینی سریال چیزهای تیز که سبکی درام و تریلر روانشناختی دارد، بازیگران بااستعداد و خوبی از جمله ایمی آدامز در نقش خبرنگاری به نام کمیل پریکر، پاتریشا کلارکسون در نقش ادورا کرلین (مادر کمیل)، کریس مسینا در نقش کاراگاه ریچارد ویلیس، الیزا اسکانلن در نقش اما (خواهر ناتنی کمیل)، مت کریون در نقش بیل ویکری، هنری چرنی در نقش الن کرلین، تیلور جان اسمیت در نقش جان کین، مدیسون دونپورت در نقش مردیث ویلر، میگل ساندووال در نقش فرانک کری، ویل چیس در نقش باب نش، سوفیا لیلیس در نقش نوجوانیهای کمیل پریکر، لولو ویلسون در نقش ماریا پریکر و الیزابت پرکینز در نقش جکی اونیل از جمله هنرمندان ثابت بودهاند و از بازیگران مقطعی و مکمل میتوان به جکسون هرست در نقش کرک لیسی، جنیفر آسپن در نقش جینی کین، دیوید سالیوان در نقش کریس، ریگان پاسترناک در نقش کیتی لیسی، سیدنی سویینی در نقش الیس، هیلاری وارد در نقش بکا، بت بروریک در نقش آنی بی و باربارا ایو هریس در نقش ایلین اشاره کرد.
پیش از این و در دهههای گذشته، بیشترین چیزی که در فیلم و یا سریالهای ژانر جنایی به آن پرداخته میشد، داستانهایی از زندگی شخص قاتل و نحوه قربانی شدن مقتولها بود که با بازیهای پلیسی و کاراگاهی همراه میشد و جذابیت خاصی برای بیننده داشت. اما رفته رفته و با بالا رفتن سطح توقع مخاطب از داستانها، شاهد تفاوتهای زیادی در روایت فیلم و سریالها بودیم و سالانه با شاهکارهای سینمایی و تلوزیونی زیادی روبرو میشویم. آثاری که به دنبال به تصویر کشیدن چیزی فراتر از یک داستان هستند و سعی می کنند با درایت تمام، به روح و ذهن شخصیتها نفوذ کنند.
این مجموعه تلویزیونی ۸ قسمتی که هر قسمت آن تقریبا و به طور میانگین ۶۰ دقیقه به طول میانجامد، در تاریخ ۸ جولای (۱۷ تیر ماه ۱۳۹۷) سال جاری میلادی در شبکه HBO به طور رسمی پخش شد و تاکنون امتیاز ۷۸ را از بین ۳۴ نقد فیلم و سریال که در سایت متاکریتیک قرار گرفته، بهدست آورده است. علاوه بر خود مارتی نوکسون که وظیفه نویسندگی قسمت اول و هشتم را بر عهده داشته، گیلین فلین (قسمت دوم، هفتم و هشتم)، الکس متکالف (قسمت سوم)، وینس کالاندرا (قسمت چهارم)، اسکات براون (قسمت پنجم و هفتم)، داون کاموچه (قسمت ششم) و آریلا بلیر (قسمت ششم) نویسندگان این فصل سریال چیزهای تیز هستند. از طرف دیگر، لازم به ذکر است که تمامی قسمتهای این مینی سریال توسط خود ژان-مارک ولی کارگردانی شده است.
کمیل پریکر روزنامهنگار تحقیقاتی است که به تازگی از بیمارستان روانی بعد از سالها خودآزاری مرخص شده و به مرکز شهرش یعنی ویندگپ ایالت میسروی برای تحقیق قتل دو دختر بچه بازمیگردد اما به محض بازگشت به خانه کودکیاش؛ خودش را یکبار دیگر تحت نظر چشمهای مهلک مادرش،آدورا (با بازی پاتریشیا کلارکسون)، شخص طراز اول جامعه کوچک ویندگپ مییابد که کمیل را برای مواجه با شیاطین درونیاش، تحت فشار و اجبار قرار میدهد.
در جریان داستان، ما با دو بخش مجهول مواجه میشویم که یافتن قاتل بچهها در اولویت دوم قرار میگیرد. در واقع ما با تماشای فلاش بکهایی که در سریال دربارهٔ پریکر زده میشود، متوجه میشویم که چه اتفاقی برای او رخ داده و آیا او اصلاً شرایط آن را دارد که بتواند به شرایط آرمانی اش بازگردد یا خیر. وی در طول داستان بارها خود را از مشکلات و خاطراتی که داشته رها میکند تا بتواند کارش را انجام دهد و ماموریتش را به سرانجام برساند، اما در نهایت این حالات روانی و شرایط ذهنی اوست که منجر به تغییری بزرگ و فاش شدن رازهای داستان می شود.
آدامز تجربه بسیار خوبی را با ناکسن و والی که هر سه آنها از جمله تهیه کنندگان سریال هستند تجربه کرده. ناکس شخصیت ها و داستانهای فرعی را در دل قصه گنجانده و والی نیز هر اپیزود را با ریتمی ثابت کارگردانی کرده. با این توضیح که باید گفت این سریال ریتم بسیار کندی را در میان سریالهای درام تلویزیونی اخیر تجربه کرده. فیلمنامه « چیزهای تیز » مسیر پر پیچ و خمی را طی می کند تا به پایان برسد اما مشکل اینجاست که برخلاف شخصیت هایی که به خوبی معرفی و پرداخت می شوند، روایت قصه کند است و باعث ناامیدی می شود.
آدامز بار دیگر خودش را به عنوان یکی از قدرتمندترین بازیگران زن سینمای آمریکا مطرح می کند و شبکه HBO بار دیگر این نکته را به اثبات می رساند که قصه بیمار ارزش سرمایه گذاری دارد!